فاطی آدمِ علیه السلامی نبود!
همه نوع رقصی هم بلد بود، اونم با مهارت
ولی آدم با منطقی بود، از همینش خیلی خوشم میومد
همیشه یه حرف جالبی میزد، میگفت تصورکن آهنگ رو از روی رقصِ یه آدم حذف کنیم، چه اتفاقی میفته؟ (بعد درحالیکه قیافش رو چندش طور میکرد ادامه میداد:) میشه صحنه ی یه نفر که عین دیوونه ها پریده به خودش و داره دست و پاشو ت میده، یه عده هم عین اسکلا دورش حلقه زدن و زل زدن بهش!
میگفت واسه همین عبث بودن و خل و چل بنظر اومدنش، من تو هیچکدوم از عروسیا نمی رقصم.
پ‌ن۱: هیچوقت نتونستم بفهمم چطور تماشای رقاصیِ یه نفر، میتونه امید به زندگی رو در فردِ بیننده تزریق کنه! یعنی هیچ راه دیگه ای وجود نداره که حال مردم رو خوب کنه؟!
شایدم واقعا یه چیز دیگه ییمونه و تزریق امید بهونه ست!
پ‌ن۲: من فقط یه جا از دیدن رقص خندم میگیره و دلم شاد میشه، اونم وقتی یه مذدِ پنجاه شصت ساله ی سیبیلوی شکم گنده، دستهاش رو از عرض شانه باز کنه و در قسمت مچ، به صورت دورانی بچرخونه، خدایی صحنه خیلی خنده داره، اگه یه ذوزی خواستید برقصید فقط اینجوری برقصید :))
درباره این سایت